به گزارش پایگاه تحلیلی – خبری ایران بالکان (ایربا) اگر اظهارات بلنت آرینچ ناشی از عدم درک و پیچیدگی های بازی استکباری در سوریه نباشد، باید گفت حکایت از همراهی با نظام جهانی در جهت شکستن صف اول مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی را دارد.
ایران هیچگاه بدنبال اعمال سیاست مذهبی نبوده و نیست. هزینه هایی که جمهوری اسلامی ایران در طول سی سال گذشته بابت حمایت از مردم مظلوم فلسطین داده و می دهد اثبات این ادعاست. همراهی ترکیه در توهم هلال شیعی اثبات می کند این ترکیه است که بدنبال اعمال سیاست مذهبی است. بنظر می رسد موفقیت دولت سوریه در حلب خصوصا در بازپس گیری صلاح الدین از تروریست های القاعده نیز در این اظهارات بی تاثیر نبوده است. روانشناسی برخی از مقامات ترکیه بگونه ای است که همواره و در هنگام بروز مشکلات داخلی یا خارجی بیش از توجه به عملکرد خویش، با فرافکنی موضوع را به عوامل خارجی ارتباط می دهند.
توهم توطئه در پس ذهن آنان اگر ناشی از یک زمینه تاریخی نباشد، مفری برای توجیه عملکرد ناصوابشان می باشد. آن ها همیشه شکست خود در داخل و خارج را به تحریکات خارجی نسبت می دهند. این سیاست نادرستی است که مثلا ترکیه در بعد داخلی عامل بیش از چهل هزار کشته، ۳۵۰۰ روستای ویران و میلیون ها نفر مهاجرت اجباری کرد خود را کشورهای خارجی بداند. این در واقع و به وضوح، چشم بستن در برابر واقعیت های تلخی است که کردهای این کشور سال هاست از آن رنج می برند. بهتر است ترکیه حساسیتی را که روی سوریه دارد، اندکی روی مسائل کردی و علوی خود داشته باشد. ترکیه که نسبت به وضعیت سوریه نگران است، چگونه است اندکی از این نگرانی را نسبت به اتباع خویش ندارد. نکند کردها و یا علویان این کشور تحت تاثیر نگاه محدود مذهبی – قومی اتباع ناتنی و القاعده ای که در سوریه لباس اهل سنت پوشیده اند برادر تنی شده اند.
در ارتباط با اعمال سیاست مذهبی نیز مقامات ترکیه و در میان آنان بیش از دیگران شخص آقای بلنت آرینچ می دانند که ایران همواره به دنبال وحدت اسلامی بوده و فضای گشوده شده در ترکیه در زمینه ها و مولفه های اسلامی نیز ناشی از تاثیرات ایران اسلامی است. متاسفانه در چند ماه گذشته همراهی ترکیه با توهم هلال شیعی و قرار گرفتن در کنار عربستان سلفی صدمه جدی به جایگاه ترکیه در میان مسلمانان زده است.
ترکیه تا دیروز با اسد پیمان استراتژیک بسته بود و جلسه مشترک کابینه برگزار می نمود؛ امروز چه اتفاقی افتاده است که یکباره در کنار رژیم های مرتجع به جنگ جبهه مقدم مقاومت رفته است؟ ترکیه چگونه می خواهد با استفاده از تندروترین شاخه های القاعده به دنبال دمکراسی در سوریه باشد؟ آیا این سیاست خدمت به استکباری نیست که با مفاهیم و پوشش های انسانی بدنبال اهداف استعماری است؟ جمهوری اسلامی ایران همیشه بر ضرورت تغییرات در سوریه در یک روند معقول تاکید نموده و آمادگی خویش را در جهت تحقق این روند اعلام داشته است. از نظر نه تنها ایران، بلکه از دیدگاه هر نگاه منصفی، تغییرات ناشی از دخالت و فشار خارجی از اصالت برخوردار نیست. هر گونه تغییر باید از طریق مکانیزم های داخلی صورت بگیرد. دخالت ترکیه در سوریه و اعلام این موضوع که مسئله سوریه مسئله داخلی ترکیه است می تواند همین منطق را برای دیگران و خصوصا قدرت ها جهت توجیه دخالت های آینده ایجاد نماید. اندیشه ای در منطقه اعتقاد داشته است که ترکیه اسب تروای غرب در منطقه است. دولت حزب عدالت و توسعه در روزهای اول بر این نگاه سایه انداخت. اما تحولات نشان می دهد این تاکتیکی، برای پوشاندن همراهی امروز ترکیه با غرب بوده است.
بنظر می رسد سوریه بخش کوچکی از پازلی باشد که مقامات ترکیه نیز ندانسته و یا دانسته در آن وارد شده اند. سوریه بهانه است. ترکیه به دنبال تغییر وسیع تر در منطقه است . آنکارا از تغییر موازنه قدرت در عراق بشدت ناراضی است و این مهم ترین عامل تحریکات و دخالت مستقیم ترکیه در سوریه است. بنظر می رسد اظهارات آقای آرینچ در جهت پوشش دادن به شکست در سیاست خارجی و خصوصا در عراق و سوریه باشد. ترکیه همانگونه که شکست خود در مشکلات داخلی را به خارج نسبت می دهد در سیاست خارجی به دنبال عامل خارجی در توجیه شکستش می باشد. تاسف، زمانی عمیق تر خواهد شد که بدانیم ترکیه بازی بزرگتر را درک نکرده و نمی داند که نه عامل و رهبر تغییرات در منطقه، که خود موضوع تغییر است. در گذشته اعتماد ترک ها به غرب سبب فروپاشی عثمانی گردید و امروز نیز لازم است آنکارا با درس گرفتن از گذشته، عامل تفرقه در منطقه و تجزیه خود نگردد.
ایران کماکان به ترکیه به عنوان یک کشور دوست و برادر مسلمان نگاه کرده و اعتقاد دارد که همه مشکلات درمنطقه در یک روند معقول و در چارچوب منافع مردم منطقه و رایزنی ها قابل حل است.
شاید رهایی ترکیه از "عمق استراتژی" ای که راهبرد آن از مشکلات صفر با همسایگان، به مشکلات صرف با مناطق پیرامونی رسیده است، بتواند دوباره صلح در داخل و صلح با منطقه را برای این کشور به ارمغان بیاورد. این باوری است که احزاب مخالف سیاست های ترکیه در پارلمان این کشور در قبال سوریه بر آن تاکید خاص داشته و اعتقاد دارند نباید با پیگیری یک تز شکست خورده، به سراشیبی سقوط کشیده شد.
منبع: پایگاه تحلیلی خبری ایران بالکان (ایربا)
https://ccsi.ir//vdcb.zbaurhbz5iupr.html
ccsi.ir/vdcb.zbaurhbz5iupr.html