به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، "آرمن سرکیسیان" رئیس جمهوری ارمنستان در مصاحبه با روزنامه «کامرسانت»، چاپ مسکو، اعلام کرد که مقامات ایروان معتقدند ترکیه یک طرف درگیری‌های نظامی در منطقه قره باغ است و این کشور بدین طریق تلاش می‌کند ارسال منابع انرژی منطقه دریای خزر به اروپا را تحت کنترل خود درآورد.
سرکیسیان با اشاره به اینکه در حقیقت، اگر به اهداف طرف آذربایجانی-ترکیه‌ای توجه شود، آشکار است که صحبت تنها بر سر قره باغ نیست، توضیح داد: «ترکیه در قره باغ است، برای اینکه می‌خواهد خطوط لوله نفت و گاز منطقه را مدیریت کند. هرچه درگیری طولانی‌تر شود، حضور ترکیه در آذربایجان عمیق‌تر خواهد بود و این مسئله کل وضعیت ژئوپلیتیکی منطقه را تغییر خواهد داد. بدین ترتیب، ترکیه در حال تبدیل شدن به همسایه روسیه است و با این کشور، مرز زمینی خواهد داشت. هدف اصلی آنکارا تحت کنترل داشتن خطوط لوله انتقال نفت و گاز منطقه دریای خزر به اروپا است.»
وی افزود: این بدان معنی است که ترکیه تأثیر زیادی بر تامین امنیت انرژی اروپا خواهد داشت. همچنین تأثیر زیادی بر اوضاع منطقه آسیای میانه و دریای خزر خواهد داشت، زیرا این مناطق منابع غنی گاز و نفت دارند.
این بدان معناست که ترکیه در مرکز قرار گرفته و تصمیم می گیرد، اگر بخواهد نفت این مناطق را منتقل کرده و اگر نخواهد، عبور نخواهد داد. یا به اروپایی‌ها می‌گوید، اگر رفتار خوبی داشته باشید، آنکارا اطمینان می‌دهد که گاز و نفت به شما خواهد رسید. یعنی ترکیه گاز و نفتی که خود مالک آنها نیست را مدیریت خواهد کرد. این کشور قبلاً مصرف کننده بود و اکنون مدیریت انتقال آن را بدست خواهد آورد.
رئیس جمهوری ارمنستان همچنین در پاسخ به سئوال دیگری گفت، نمی داند سخنان "الهام علی اف" همتای آذربایجانی وی، خطاب به چه کسی بوده که گفته: در آینده جوامع ارمنستانی و آذربایجانی باید در صلح در منطقه قره باغ زندگی کنند.
سرکیسیان یادآور شد: مردم ارامنه و آذربایجانی، 65 سال تحت حاکمیت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی زندگی کردند، ولی در آن زمان، منطقه قره باغ از خودمختاری قوی برخوردار بود که ضامن آن اتحاد جماهیر شوروی بود.
به گفته وی، اکنون اگر آذربایجان بخواهد این درگیری را از طریق مذاکرات صلح آمیز حل و فصل نکند، ارمنستان استقلال جمهوری قره باغرا به رسمیت خواهد شناخت.
سرکیسیان توضیح داد: منطقه قره باغ قبلاً خودمختاری داشت که ضامن آن اتحاد جماهیر شوروی بود. حتی قبل از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، شورای عالی ارمنستان به "استقلال و به رسمیت شناختن جمهوری قره باغ کوهستانی" رأی داده بود، ولی پس از آن، این روند به حالت تعلیق درآمد، زیرا در سال 1994 توافقنامه آتش بس امضا شده و روند حل و فصل اوضاع در گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا آغاز شد و ایروان که نمی خواست وضعیت پیچیده شود، از به رسمیت شناختن استقلال جمهوری قره باغ کوهستانی خودداری کرد و تاکنون هم چنین اقدامی نکرد، برای اینکه روی گفت‌وگوها با باکو حساب می کرد و آماده بود برای حل و فصل صلح آمیز صبر کند.
رئیس جمهوری ارمنستان همچنین درباره نقش روسیه در حل و فصل مناقشه کنونی در قره باغ و امکان کمک نظامی مسکو به ایروان، گفت: «طرف روسی در حال حاضر کارهای زیادی انجام داده است، زیرا در تمام این سال‌ها بخشی از گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا و یکی از روسای مشترک فعال آن است. این واقعیت که به مدت 26 سال، کم و بیش هیچ درگیری نظامی بزرگی در منطقه رخ نداد (نخستین جنگ قره باغ در اوایل دهه 1990 بود که به امضای توافقنامه آتش بس انجامید - "کامرسانت")، نیز در سایه اقدامات موثر فدراسیون روسیه است. به مدت 26 سال مردم این منطقه با آرامش زندگی خود را بنا نهاده و آرزو داشتند که همه چیز در نهایت از طریق مذاکرات مسالمت آمیز حل و فصل شود و روزی فرا خواهد رسید که طرفین درباره وضعیت نهایی قره باغ توافق کرده و روند عادی سازی روابط دو طرف آغاز شود. زیرا مذاکرات فقط روندی نیست که هدف آن یافتن راه حلی مشترک باشد. این فرایند به خودی خود بسیار مهم است و یک اقدام اعتماد ساز است. هنگام جستجوی راه حل برای مشکل قره باغ، هیچ جایگزین واقعی برای مذاکرات صلح وجود ندارد.»
https://ccsi.ir//vdchzkni.23nx6dftt2.html
ccsi.ir/vdchzkni.23nx6dftt2.html