خبرگزاري اسپوتنيک به گفتگو با دکتر جهانگير کرمي، استاد دانشگاه و کارشناس ارشد مسئال روسيه پرداخت و ابعاد مختلف مذاکرات پوتين در تهران را مورد بررسي قرار داد.
اسپوتنیک: مهمترين دستاوردهاي سياسي و اقتصادي سفر ولاديمير پوتين به ايران چه بود؟
دکتر کرمی: مهمترين دستاوردهاي اين سفر را بايد در اعتمادسازي و اطمينان بخشي براي تداوم روابط ايران و روسيه دانست، مسئله اي که بيش از هر چيزي در ديدار رهبر ايران و رئيس جمهور روسيه مورد بحث و تاکيد قرار گرفت. موضوع دوم، نمايش اراده جدي از سوي دو طرف براي بسط و توسعه همکاريها به ويژه در حوزه هاي اقتصادي و دوجانبه بود. موضوع سوم نيز تاکيد دو طرف براي تداوم همکاريها در مسائل منطقه اي به ويژه در بحران سوريه است. به عبارت ديگر، در اين سفر دو طرف ايراني و روسي تاکيد و توافق نمودند که روابط اقتصادي، تجاري و فني بين دو کشور بايد افزايش پيدا کند و موانع موجود بر سر راه اين روابط برداشته شود. يکي از مهمترين موضوعاتي که در ديدار ولاديمير پوتين با مقامات ايراني مورد توجه قرار داشت، بحران سوريه بود و طرفين تاکيد نمودند تا استقرار صلح و ثبات در دولت سوريه و پايان دادن به اين بحران و مقابله با جريانهاي تروريستي و راديکالي دو کشور همچنان همکاريهاي راهبردي خود را ادامه بدهند.
اسپوتنیک: آيا امکان عکس العملهاي احتمالي از سوي غرب وجود دارد؟
دکتر کرمی: در حال حاضر، سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران مبني بر حفظ استقلال عمل در روابط خارجي است. به ويژه در دولت جديد، آقاي روحاني بر ايجاد تعامل با تمام بازيگران بين المللي تاکيد دارد و لزوما روابط با روسيه با معناي عدم توجه به روابط با کشورها و قدرتهاي ديگر نيست. اما با توجه به اينکه آقاي پوتين تلاش نمودند تا اين نگراني را در طرف ايراني برطرف نمايد که روسيه مانند دوران آقاي مدوديف در صورت هرگونه تحول در روابط و همکاري با کشورهاي غربي منافع ايران را ناديده نخواهد گرفت، رهبر جمهوري اسلامي نيز بر اين موضع تاکيد مي نمايد که روسيه نگران روابط ايران با کشورهاي غربي نبايد باشد. چراکه روسيه در چند سال گذشته نگران اين مسئله است که اگر روابط ايران و غرب بهبود پيدا نمايد و موضوع هسته اي به يک سرانجامي برسد، ممکن است ايران روابط با روسيه را کم اهميت بداند. به نظرم دو طرف سعي نمودند اعتمادسازي و اطمينان سازي نمايند تا روابط تحت تاثير طرف ثالث قرار نگيرد.
اسپوتنیک: آيا روسيه و ايران را مي توان شرکاي استراتژيک ناميد؟
دکتر کرمی: بله. به نظر من مي توان ايران و روسيه را شرکاي استراتژيک دانست، چونکه دو کشور همکاريهاي خوبي از سه دهه پيش تا اکنون در زمينه امنيتي دارند. ما در طي اين زمان شاهد همکاريهاي امنيتي در موضوعات مختلف بوديم، منجمله مهمترين آنها مي توان به بحران تاجيکستان درسالهاي 1992 تا 1996، همينطور دوران مبازه با طالبان در سالهاي 1997-2001 در حمايت از ائتلاف شمال در مقابل طالبان و در 4 سال اخير هم در موضوع سوريه اشاره نمود. تشريک مساعي و هماهنگي هاي اطلاعاتي و عملياتي دو کشور در مقابل با تروريسم يک تجربه مثبتي از همکاري راهبردي ايران و روسيه را ايجاد کرده است. به نظر مي رسد، ايران و روسيه در تلاش هستند تا در واقع، از اين تجربه همکاري موردي در موضوعات امنيتي و منطقه اي فراتررفته و اين همکاريها را تبديل به يک موضوع دائمي تر و گسترده تر نمايند. عمدتا، اهداف مشترک شامل مقابله با افراطي گري، تروريسم، و ايجاد ثبات و امنيت منطقه اي، در حوزه مشترک ايران و روسيه که از افغانستان تا آسياي مرکزي، درياي خزر تا قفقاز جنوبي و همينطور در موضوعات مربوط به سوريه است. بنابراين، مي توان با اراده شکل گرفته و همچنين اطمينان بخشي متقابل و با توجه به اهميتي که ثبات و امنيت منطقه اي به ويژه در خاورميانه، ايران، روسيه و همينطور کشورهاي قفقاز و آسياي مرکزي دارد، طبق اين اصول روابط ايران و روسيه را مي توان شراکت استراتژيک دانست. https://ccsi.ir//vdcizpaz.t1arr2bcct.html
اشتراک گذاری :
ccsi.ir/vdcizpaz.t1arr2bcct.html
ارسال نظر
کليه حقوق اين سايت متعلق به بنياد مطالعات قفقاز بوده و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع است.
