نخست‌وزیر روسیه در گفتگوی خود با شبکه تلویزیونی راشا تودی گفته است، آنچه در آگوست سال ۲۰۰۸ در منطقه فققاز رخ داد، گامی برای برقراری صلح در منطقه بود. 


مجری: پس از گذشت پنج سال از آن دوران، جنگ های دیگری در سطح جهان رخ داده است و خونها ریخته شده است و بسیاری وقایع ۲۰۰۸ را فراموش کرده‌اند. اما من مطمئن هستم شما آن روزها را به خوبی به یاد دارید. اکنون اولین چیزی که به ذهن شما می رسد چیست؟

مدودف: مطمئن باشید که من همه چیز را به یاد دارم و هستند افرادی که مانند من آن دوران را در اعماق ذهن خود نگه داشته اند و این مخصوصا برای خود ساکنان قفقاز غیر قابل فراموشی می باشد. خدا را شکر که این جنگ طولانی نبود و ادامه نیافت.
وقایع سال ۲۰۰۸ یکی از مهمترین تصمیم گیری های من در زندگی بوده است. تصمیم گیری که برای یک فرد جوان در سمت رییس جمهور که تازه نود روز از آغاز ریاست جمهوریش گذشته بود. با توجه به حساس بودن اوضاع، به هر حال فرمان صادر شد و آتش به روی نیروهای گرجستان گشوده شد و خوشبختانه توانستیم به تمامی اهداف تعیین شده در آن مقطع زمانی دست بیابیم.
من فکر می کنم در آن زمان چندین عامل برای آغاز جنگ از جانب رییس جمهور گرجستان وجود داشت که انتقال قدرت روسیه یکی از دلایل بود. وی تصور کرده بود که در این مقطه زمانی می تواند راحت به خواسته های خود برسد و آن هم خواسته هایی که در دوران رییس جمهور پیشین از آنها بازمانده بود.
دلیل دوم برای آغاز جنگ در منطقه، حمایت های مالی و معنوی آمریکا و دیگر کشورهای غربی بود که به رییس جمهور وقت گرجستان این خیالی واهی را داده بود که می تواند با فشار نظامی به خواسته های خود برسد.
گرجستان از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۸، میلیارد دلار برای نیروهای نظامی خود هزینه کرد که رشد پنج برابری را می‌دهد. همزمان با این اقدامات برای تقویت توان نظامی، این کشور درخواست عضویت در ناتو را کرده بود که قرار گرفتن در لیست انتظار برای آنها نوعی موفقیت و تامین مصونیت محسوب می شود و بر اعتماد به نفس آنها برای آغاز جنگ محلی افزوده بود. 


مجری: درتاریخ روسیه مثلی وجود دارد که می گوید: «کاری را شروع نکن و اگر کردی تا آخر برو». ما حتی این عبارت را در نهم ماه مه روز جشن پیروزی در جنگ جهانی دوم حلقه آویز گوش خود کرده ایم و مدام تکرارا می کنیم که تا برلین رفتیم. پس چرا در مورد گرجستان این کار را نکردیم؟

مدودف: من یادآور می شوم این جنگ بین گرجستان و روسیه نبود، بلکه مناقشه‌ای بین گرجستان و اوستیا بود. ما مجبور شدیم برای حمایت از شهروندان اوستیا و به نوعی شهروندان روسیه به منطقه وارد شویم و جلوی قوای گرجستان را بگیریم.
من خاطر نشان می کنم بین ۷۵ تا ۸۰ درصد شهروندان اوستیا جنوبی، شهروندان روسیه بودند. این جنگی بین دو دولت گرجستان و روسیه نبود چه برسد به جنگ بین دو ملت.
هدف ما، ضعیف کردن توان نظامی قوای مهاجم بود تا آن اندازه که تهدیدی برای مردم محسوب نشوند و به این هدف در مدت پنج روز رسیدیم.
هماهنگی کامل یگانهای مختلف ارتش روسیه برای اجرای اهداف، ترس از طولانی شدن جنگ یا ورق خوردن آن به سمتی ناخواسته از بین رفت و آنها به نحوه شایسته و با قدرت و نظم درخور توجه به وظایف اعطایی عمل کردند.
باید خاطر نشان شود که به عنوان فرمانده قوای مسلح در آن مقطع زمانی، هیچ فرمانی برای تصرف تفلیس و فتح آن ندادم و سخنی برای دستگیری رییس جمهور وقت و مجازات وی مطرح نشد. 


منبع: صداي روسيه