اردوغان، رئیس جمهور ترکیه اکنون دارای سامانه موشک های دفاعی روسیه بوده و در نتیجه، احتمالا نخواهد توانست جنگنده های پیشرفته آمریکایی را دریافت کند. او با روس ها همراه شده و اتحاد دیرینه با آمریکایی ها را به خطر می اندازد.
ترکیه، به لحاظ نظامی، حداقل در نگاه اول بدون هواپیماهای جدید ضعیف تر خواهد بود. این کشور از استفاده از یک سلاح پیشرفته برای تثبیت جایگاه و ادعای قدرت خود در منطقه خودداری می کند. به جای آن، او بر سیستم دفاعی S-٤٠٠ که به طور انحصاری کارکرد دفاعی دارد، تکیه می نماید. پیام نهفته این اقدام را نمی توان نادیده گرفت: اردوغان برنامه های تهاجمی ترکیه برای تثبیت جایگاه خود به عنوان یک ابرقدرت در منطقه را به عقب برگردانده و به جای تهدید بیشتر، به دفاع می پردازد؛ البته این امر باعث نمی شود که از حملات به کشورهای مجاور دست بکشد.
اردوغان با کمک آمریکایی ها در ابتدای جنگ سوریه تلاش می کرد تا رژیم دمشق را تغییر دهد. اما این طرح شکست خورد. اکنون اردوغان امیدوار است با کمک روس ها راه حلی برای سوریه مطرح و اجرا شود که به نفع ترکیه باشد. هدف او جلوگیری از ظهور نهادهای کرد شبه دولتی در عراق است که می تواند موجب بی ثباتی در منطقه شرقی و کردنشین ترکیه شود.
اردوغان با تغییر خط مشی خود، نقطه ضعف های قابل توجهی را به وجود آورده است. بازار سهام بلافاصله نشان داد که انتظار می رود اقتصاد ترکیه حداقل در بخش تسلیحاتی با مشکلاتی روبرو شود. همچنین احتمال دارد واشنگتن از ادامه همکاری صنایع ترکیه در تولید جنگنده های F-٣٥ جلوگیری کند. امکان دارد سایر بخش های اقتصاد ترکیه نیز تحت تاثیر قرار گیرند.
اما اردوغان همچنین می تواند به تأثیر مثبت اقتصادی همکاری با روسیه امیدوار باشد. رابطه نزدیک و دوستانه بین این دو کشور به وضوح به نفع هر دو است، به عنوان مثال، در زمینه انتقال نفت و گاز از دریای خزر به غرب. به نظر می رسد که اردوغان بر اساس فراست تجاری و اقتصادی خود به این نتیجه رسیده که روابط سیاسی پر نوسان بین واشنگتن و مسکو به لحاظ سیاسی و اقتصادی به نفع وی خواهد بود.
معاملات تسلیحاتی ترکیه با آمریکا و روسیه، تغییر موازنه قدرت در خاورمیانه را آشکار می کند. روسیه روز به روز از نفوذ بیشتری برخوردار می شود. آمریکا که تا پیش از این تنها کشوری بود که نظام جهانی و منطقه ای را دیکته می کرد، اکنون عقب نشینی نموده و همچنین، امروزه اتحاد ناتو نیز زیر سوال رفته، وضعیتی که یکی از پیامدهای طولانی مدت جنگ عراق محسوب می شود. ترکیه نیز آرام آرام از این اتحاد فاصله می گیرد.
پوتین، رئیس جمهور روسیه برنده نهایی این وضعیت می باشد. او بار دیگر موفق به تضعیف انسجام غرب شده است. موشک های او هنوز در جایگاه نهایی خود قرار نگرفته، اما به اهداف اصلی خود دست یافته اند.

مترجم: عطیه خرّم
منبع: عصر دیپلماسی