این کتاب که می‌توان آن‌را بخشی از «تاریخ ایران باستان» دانست، در برگیرندۀ بخش باستانی تاریخ سه کشور ارمنستان، گرجستان و اران در قفقاز است؛ دوران تاریخی که در آن، به دنبال فروپاشی فرمانروایی هخامنشیان از یک سو و پایان یافتن فرآیند پدیدار شدن قوم‌های قفقازی در سده سوم و دوم پیش از میلاد، فرمانروایی‌های اُرُنتیان و فارنابازیان که تباری هخامنشی داشتند، در ارمنستان و گرجستان به قدرت رسیدند.
در سده سوم پیش از میلاد در ایران، اشکانیان قدرت را در دست گرفتند. نزدیک به سه سده پس از آغاز فرمانروایی اشکانیان ایران، فرمانروایانی از تبار اشکانی در صحنۀ سیاسی قفقار پدیدار شدند.
 پس از آنها نیز در سدۀ سوم میلادی، با به قدرت رسیدن ساسانیان در ایران، پس از چندی، فرمانروایانی با تبار ساسانی در قفقاز به قدرت رسیدند. بررسی روند دستیابی این فرمانروایی‌ها در قفقاز به قدرت سیاسی نشان می‌دهد که در قفقازِ دورۀ باستان تنها دودمان‌هایی به قدرت می​رسیدند، یا مشروعیت فرمانروایی را به دست می​آوردند که هم‌تبار شاهنشاهان ایران بودند. در واقع در نگارش تاریخ دوران باستان ایران، نمی‌توان نهاد فرمانروایی را در قفقاز را، جدا از نهاد همانند آن در ایران باستان تعریف کرد. به دیگر سخن نهاد فرمانروایی در قفقاز دوره باستان را می‌توان از سرشت شاهنشاهی​های ایران در دوره باستان دانست.

این اثر توسط نشر هزار کرمان منتشر شده و در نمایشگاه کتاب تهران عرضه شده است. مولف این کتاب دکتر علی علی‌بابایی درمنی، دانش آموخته مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری تاریخ ایران باستان از دانشگاه تهران هستند و علاوه بر این، ایشان یکی از پژوهشگران شاخص ایرانی در حوزه قفقاز به ویژه تاریخ قفقاز در دوره باستان هستند. از اینرو کتاب حاضر از اعتبار و اهمیتویژه‌ای برخوردار است.