بر این اساس، نقطه تاریخی دیگری در روابط بین ایروان و مسکو نزدیکتر میشود، بحث پیرامون سند همکاری بین اتحادیه اروپا و ارمنستان در ماه نوامبر می‌‌باشد. اسناد این سند همکاری آماده است اما از محتوای این اسناد خبری در دست نیست. شاید این سند همکاری نیز برای تحریک اسپانسر نظامی، امنیتی و اقتصادی ارمنستان یعنی روسیه صورت می‌‌‌پذیرد.
این سند همکاری در حالی مطرح میشود که ترکیه به عنوان یک قدرت منطقه‌‌ای و عضو ناتو اخیرا با تغییر در مواضع خود در تمامی زمینه‌‌ها به روسیه نزدیکتر میشود. حتی خود را برای پیوستن به اتحادیه اقتصادی اوراسیا متمایل نشان می‌‌دهد. این همه در حالی است که ارمنستان برعکس ترکیه در رزمایش نظامی ناتو شرکت می‌‌کند، خود را برای امضای سند همکاری با اتحادیه اروپا مهیا می‌‌نماید و به نحوی سعی دارد هم غرب و هم روسیه را در دست داشته باشد.
لازم به یادآوری است که در سال ۲۰۱۳ که ارمنستان برای امضای سند همکاری با آمریکا در حال آماده شدن بود ولادیمیر پوتین با دعوت سرژ سارکیسیان به کرملین وی را از امضای سند یاد شده باز داشت و حتی رئیس جمهور ارمنستان بعد از بازگشت از این سفر با انتشار بیانیه ای خبر از عضویت در اتحادیه اقتصادی اوراسیا داد.
به نظر می‌‌‌رسد پوتین سرکیسیان را با خطر هجوم ارتش جمهوری آذربایجان و برنامه‌‌های این کشور برای باز پس گیری اراضی قره باغ تهدید کرده است. با توجه به اینکه در سال ۲۰۱۳ روابط بین روسیه و آمریکا تا این حد پرتنش نبوده است باید اذعان داشت مسکو امروز به رفتار شرکای خود در منطقه نسبت به سال ۲۰۱۳ حساسیت به مراتب بیشتری به خرج می دهد.
در واقع شاید بتوان رزمایش نظامی نیروهای ویژه ارتش روسیه در پایگاه نظامی ارمنستان برای اولین بار بدون حضور نظامیان ارمنی را پاسخ رسمی مسکو به این رفتار ارمنستان تلقی کرد. هر چند این رزمایش در ابعاد بسیار بزرگی نبوده است اما همین رزمایش در خاک ارمنستان بدون حضور ارمنی‌‌ها و دقیقا پس از پایان رزمایش ناتو در گرجستان می‌‌تواند پیام روشنی باشد برای ارامنه باشد که: روسیه و ارتش آن درست در بیخ گوشتان و در اراضی دولتی شما حضور دارند. و حتی می توانند سناریوی “قره باغ” را دوباره احیا کنند https://ccsi.ir//vdcbs5b8.rhbzzpiuur.html
ccsi.ir/vdcbs5b8.rhbzzpiuur.html