جشن سال نو در ميان ارامنه با عنوان "آمانوُر" و "ناواسارد" معروف است."نوُر" و"ناو" واژگاني با ريشه هندواروپايي و به معني "نو" بوده و "آم" و "سارد" به معني "سال" هستند. اصطلاح "ناواسارد" بيشتر در ارمنستان قديم رواج داشته است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در آسياي ميانه، سال نو در تاريخ باستاني ارامنه از ميانه‌هاي تابستان آغاز مي‌شده و مصادف با جشن پيروزي "هايک"، قهرمان ملي ارامنه بر "بل"، ياغي آسوري بوده است اما پس از چند قرن ارامنه نيز مبناي تاريخ خود را ميلاد حضرت مسيح قرار دادند.
ارامنه طبق رسوم ديرينه بر اين باورند که "سال را هر طور که آغاز کني، همان‌طور نيز به اتمام خواهي رساند." آنها عادت دارند ميز مفصلي را براي استقبال از سال نو و روزهاي جشن ژانويه چيده و با ميوه‌ها و غذاهاي مختلف از ميهمانان خود پذيرايي مي‌کنند. به عقيده آنان اين کار باعث افزايش نعمت و آغاز سالي پربار برايشان مي‌شود.
زنان خانه‌دار عقيده دارند که در اين روز هيچ غذا و يا شيريني آماده را نبايد از مغازه خريد و همه چيز بايد دست‌پخت کدبانوي خانه باشد. آقايان نيز سعي دارند هيچ کم و کاستي در ميز پذيرايي سال نو نباشد. ارامنه عقيده دارند که درخت کاج همان درخت هميشه سبز بهشت است.
بابا نوئل‌ها در سطح شهر و منازل به حرکت درآمده و به کودکان هديه مي‌دهند.
پدر خانواده نيز هدايايي را براي اعضاي خانواده حاضر کرده و شب ژانويه، خود لباس بابانوئل مي‌پوشند و يا به دست بابانوئل دعوتي هدايا را پخش مي کنند. بزرگان خانواده بعدازظهر روز سي و يکم دسامبر، آخرين روز سال از خانواده هاي داغدار ديدن کرده و براي آنان صبر و شکيبايي آرزو مي کنند. صبح اول ژانويه نيز ديد و بازديد عيد آغاز مي شود و خانواده‌هاي جوان براي عيد ديدني به خانه بزرگ‌ترها مي‌روند.
در دوران باستان مردم ارمنستان عيد سال نو را در ساحل رودخانه "آرادزاني"جشن مي گرفتند و پادشاه، اميران کشور و ارتشيان نيز در آن شرکت مي کردند.